၂၀၁၀ ခုႏွစ္ကေတာ့ မဂၤလာႏွစ္သစ္လို႔ ေျပာရမလိုျဖစ္ေနျပီ။
ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ကၽြန္မရဲ႔ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ သူငယ္ခ်င္းမ်ား ျဖစ္တဲ့
မေ၀ျမိဳင္စိုးႏွင့္ ေကေက၊ ေနာက္ျပီးေတာ့ ကၽြန္မရဲ႔ သူငယ္ခ်င္း ႏိုင္ႏိုင္
(သူကေတာ့ ဘယ္လလဲဆိုတာ မသိေသးပါ)၊ အင္း..ေနာက္ေတာ့
ကၽြန္မက သူ႔ဘေလာ့ေတြ၀င္ဖတ္ရင္း ကဗ်ာေတြကို အားေပးျဖစ္ေနတဲ့
ကိုေကာင္းကင္ကို ...သူတို႔ေတြအားလံုးက ဒီႏွစ္ထဲမွာ သက္ဆိုင္သူေတြနဲ႔
လက္တြဲေဖာ္ေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ လက္တြဲၾကေတာ့မယ္...
ကၽြန္မကေတာ့ ေပ်ာ္လည္းေပ်ာ္တယ္....၀မ္းလည္းနည္းတယ္...
ဘာလို႔ေပ်ာ္လဲဆိုေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေပ်ာ္တာေတြ႔လို႔ေပါ့...
၀မ္းနည္းတာကေတာ့ ေနာက္..သူတို႔အိမ္ေထာင္ေတြနဲ႔သူတို႔ ဆိုရင္...
တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ကၽြန္မကို ေမ့သြားမွာကိုပါဘဲ...
တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္..ကၽြန္မရဲ႔ ေက်ာင္းတုန္းကသူငယ္ခ်င္း ၀င္းယု ကေတာ့
အခု ကေလးႏွစ္ေယာက္ရျပီး အလုပ္ရႈပ္ေနတဲ့ အခ်ိန္အထိ ကၽြန္မကို သတိရေနေသးတယ္....
၀မ္းလည္းသာတယ္...ေက်းဇူးလည္း အရမ္းတင္တယ္ ၀င္းယုေရ....
2 comments:
မီးကေတာ့ ေမ့ဘူး ေခ်ာကလက္ရရင္ လုစားမယ္
ဟယ္..ညီမေလးကလဲ..အမေကၽြးမွာေပါ့...လုစားစရာလား...
Post a Comment